SIATKÓWKA (1930-1994)

1930 Siatkówka należała do pierwszych dyscyplin sportowych KS TFSJ. Najpierw wchodziła w skład sekcji gier sportowych wraz z koszykówką i piłką ręczną.. Należała ona do Związku Gier Sportowych. Już w 1930 r. trenowało sześć drużyn siatkówki. Większą aktywność wykazywała siatkówka żeńska. Kobiety rozegrały pierwszy mecz we wrześniu 1930 r. z IKP Łódź w Spale. W drużynie grały m. in.: Leokadia Cybulska, Maria Kupiszówna, Genowefa Malinowska, Stefania Pietrasikówna i Szramkowska. Drużyny łódzkie były silniejsze i zdecydowanie wygrały.

1932 W żeńskiej drużynie trenowały i grały: Stefania Pietrasikówna, Bolesława Adamska, Maria Barańska, Janina Lisowska, Władysława Wojewodówna, Kazimiera Wochna, Józefa Całówna, Helena Hejdukówna, Maria Kubiakowa, Eulalia Sałacińska i Helena Wojewódzka.
W dorocznych rozgrywkach pucharowych klubów fabrycznych (1932 - 1934), w lipcu 1932 r. męska drużyna siatkarska TFSJ zajęła pierwsze miejsce, a żeńska miejsce trzecie.
W latach 1931 - 1934 klub opłacał składkę członkowską w Łódzkim Okręgowym Związku Gier Sportowych (ŁOZGS). Nie było jednak podziału na grupy i klasy. Na skutek kosztownego udziału w rozgrywkach, klub nie należał do PZGS i jego przeciwnikami były tylko drużyny łódzkie i miejscowe, np. łódzka WIMA i tomaszowska LECHIA. Drużyny siatkówki nie miały trenera, a sezon trwał tylko w lecie. W związku z tym treningi mogły odbywać się tylko w dni pogodne.

1938 Z upływem lat zainteresowanie siatkówką malało tak, że w 1938 r. występowała ` w rozgrywkach towarzyskich tylko drużyna męska, a liczba zawodników zmalała E' do 10. Kierownikiem sekcji był inż. Olgierd Bobowski, po nim Tadeusz Ojrzyński,
a następnie Edmund Wojewódzki. Dwaj ostatni byli również czynnymi zawodnikami. Z pięciu spotkań rozegranych w 1938 r. siatkarze TFSJ wygrali eztery i jeden t; zremisowali.
Ubytek czynnych zawodników, mimo podejmowanych wysiłków (np. nowe boiska na przystani wioślarskiej i werbunek wszystkich chętnych do gry) spowodował ' upadek sekcji gier sportowych.

1948 Pierwsze po wojnie próby reaktywowania siatkówki w ramach sekcji gier sportowych podjęto w 1948 r. Sekcja nie była zgłoszona do PZGS i grała głównie z zespołami miejscowymi. Zawodnicy siatkówki traktowali grę w siatkę często jako sport uzupełniający. Inicjatorami sportu siatkarskiego w KS PFSJ po wojnie byli: bracia Stępniakowie, Jan Nagrodzki, Stanisław Brenda, Wojciech Dulla, Klemens Frąckiewicz, Jerzy Michalak i Ryszard Pięta.
Mecze miały charakter towarzyski i przechodziły bez większego echa. Taki stan utrzymywał się również we WŁOKNIARZU i został rozwiązany w 1951 r.

1958 W tym roku następuje dynamiczny wzrost sekcji sportowych w KS PILICA i zawiązuje się ponownie sekcją siatkówki mężczyzn. Inicjatorem tego jest młody Grzegorz Rudny. Mając jedynie boisko, słupki, siatkę i piłki, sekcja z rozrywkowej i uzupełniającej funkcji siatkówki czyni prawdziwy sport. Z dzielnicowej drużyny, w której grają m. in.: Andrzej Minkiewicz, Janusz Elas, Wiktor Czwartek, Cezary Jankowski oraz spośród pracowników Zakładu w składzie: Tadeusz Pawlak, Zygmunt Przybysz, Stanisław Rogulski i inż. Jerzy Frydenstab - powstaje zespół siatkarski z prawdziwego zdarzenia.
Młody zespół gra ambitnie i gładko pokonuje drużynę Jednostki Wojskowej (3:1). Drugi mecz odbył się z trenowaną przez słynnego Edmunda Wojewódzkiego drużyną I Liceum Ogólnokształcącego. Grały w niej takie późniejsze sławy jak Andrzej Warych, Wiktor Kobędza i inni. Przy stanie 3 : 1 dla PILICY trener E. Wojewódzki zrezygnował z piątego seta.
Wola walki i silna konsolidacja zespołu oraz dyscyplina treningowa - to były główne cech tamtego team'u. Sekcję zarejestrowano w ŁOZPS w Łodzi i zgłoszono do rozgrywek klasy B. Grano systemem jesień - wiosna na wolnym powietrzu.
Rozgrywki klasy B zespół wygrywa i mimo wielu perypetii, awansuje do klasy A. W klasie tej grano już w salach. Obok PILICY grały w niej zespoły z Łodzi (RKS RUDA, BUDOWLANI), KKS KOLEJARZ Koluszki, PTC Pabianice, PIOTRKOWIA Piotrków Tryb.). KS PILICA w tej grupie zajmuje piąte miejsce.

1960 Coraz wyższy poziom sportowy powoduje, że młody zespół i ambicje nie wystarczają. Zarząd zatrudnia trenera, którym zostaje K. Frąckiewicz - trener i grający zawodnik z RKS LECHIA. Kierownikiem sekcji jest Grzegorz Rudny. Zajęcia odbywają się w sali LECHII i szkół podstawowych. Powstaje też zespół juniorów, w którym grają m. in.: Z. Knap, Biniek, Garnys, Lewandowski.

1961 II drużyna PILICY przed I drużyną wygrywają ogólnopolski turniej siatkarski z okazji 50 - lecia TZWS o puchar Dyrektora Naczelnego Wiktora Drożdża. Biorą w nim udział zespoły Zakładów Włókien Sztucznych z całej Polski. Zainteresowanie siatkówką wzrasta.

1962 Drużyna KS PILICA awansuje z klasy A do ligi okręgowej. Zespół gra w składzie m. in.: Z. Knap, K. Frąckiewicz, J, Kwieciński, Z. Przybysz, A. Minkiewicz, J. Elas, J. Lewandowski. R. Garnys i inni.

1963 W sezonie 1962/63 seniorzy grają w lidze okręgowej, zajmując V miejsce. Dobrze grają juniorzy, którzy zdobywają mistrzostwo okręgu. Następnie awansują, na turnieju w Legnicy, do finałów Mistrzostw Polski 1964 r. w Żyrardowie, gdzie zajmują V miejsce w Polsce, co jest wówczas ogromnym sukcesem. Grają w tym zespole: A. Biniek, R. Garnys, W. Spała, K. Wroniszewski, A. Werner, J. Kraul i J. Ksyt.

1964 Z zespołu odchodzi na studia, do innych klubów i kończy wiek juniora wielu zawodników. Ich następcy nie są w stanie zastąpić kolegów i w rezultacie rozgrywek zespół w sezonie 1965/66 gra ponownie w klasie A.
Kurczy się zaplecze wskutek likwidacji Liceum Pedagogicznego, odczuwa się również brak własnej sali treningowej. Rozgrywki i treningi wracają d~a niepełnowymiarowych sal szkół podstawowych nr 8 i 13.

1965 W oparciu o Liceum Pedagogiczne powołana zostaje sekcja siatkówki żeńskiej, która gra w klasie B. Trenerem drużyny żeńskiej zostaje Mirosław Rudny, który wrócił z wojska. Trenerem mężczyzn jest mgr K. Frąckiewicz. Zespół kobiecy zajmuj~ III miejsce w pierwszym roku rozgrywek.

1966 W wyniku reorganizacji likwidowana jest klasa B, a drużyna żeńska PILICY ya w klasie A. Dokonuje się naboru zawodniczek ze szkół podstawowych. Do drużyny trafiają: Barbara Mazurek, Barbara Gaik, Teresa Nowak, Alfreda Buda, Barbara Czapnik, Jadwiga Zubkiewicz, Lucyna Jaros i inne. Dziewczęta są chętne do treningów, pilne, często ćwiczą. Średnia wieku drużyny nie przekracza 14 lat, ale drużyna wygrywa już z mocniejszymi i starszymi zespołami.
Drużyna męska nadal przeżywa kryzys. Mimo wielu nowych zawodników wyniki są skromne. W rozgrywkach klasy A drużyna zajmuje II - III miejsca, nie mogąc awansować do klasy okręgowej. W sekcji grają: Edward Słowicki, Jan Krzysztofik, Andrzej Świnoga, Henryk Smejda, Arkadiusz Bartkowiak, Wiesław Chmal, Ryszard Krawczyk, Wiesław Kapiński, Zdzisław Kryczka oraz starsi - Goździk, Minkiewicz, Kraul i Werner.
Drużyna dziewcząt w sezonie 1968/69 awansuje do ligi okręgowej.

1970 W latach 1969 - 1970 do sekcji męskiej trafia szereg nowych zawodników, m. in.: Tomasz Ołownia, Roman Piotrowski, Wiktor Andryszek i inni, ale zespół męski nadal nie awansuje.
Drużyna żeńska w sezonie 1969/70 gra w lidze okręgowej i zajmuje VI miejsce jako najmłodszy zespół w lidze. Zespół jest widoczny w spartakiadach młodzieży oraz związkowych, zajmując czołowe lokaty.
W 1969 r. większość dziewcząt kończy szkołę podstawową i trafia do II Liceum Ogólnokształcącego, w którym Dyrektor R. Grabowski decyduje się utworzyć MKS ŻEROMSKI z sekcją siatkówki żeńskiej, do którego przechodzi szereg naszych zawodniczek: B. Mazurek, B. Gaik, B. Buda i E. Piasecka. W tej sytuacji osłabiony zespół PILICY spada z ligi okręgowej do klasy A, w której też występuje MKS ŻEROMSKI.

1973 W sezonie 1972/73 następuje konsolidacja i zespół żeński wraca do ligi okręgowej. Kruszy się i rozpada MKS ŻEROMSKI - trudno jest wielu dziewczętom godzić sport z nauką. W tym samym czasie do akcji wkracza - jak wielokrotnie już bywało MKKFiT, który tworzy sekcje wiodące na terenie miasta. Sekcja siatkówki męskiej przechodzi do RKS LECHIA i zostaje rozwiązana w KS PILICA. Odwrotnie postanowiono w sprawie sekcji żeńskiej; wiodąca jest sekcja w KS PILICA z rozwiązaniem sekcji RKS LECHIA.
Powstaje bardzo silna drużyna żeńska, która w sezonie 1973/74 zajmuje I miejsce w lidze okręgowej B i awansuje do ligi okręgowej A, która ma charakter ligi międzywojewódzkiej. Druga drużyna żeńska gra w klasie A zdobywając mistrzostwo i awans do ligi okręgowęj B.
Trenerem zostaje Marian Ogłuszka. Zaplecze szkolne szkolą Wiktor Łamąjkowski i Janusz Pieniążek. W składzie grają: Teresa Olejnik, Liliana Krzemińska, Barbara Czapnik, Barbara Komar, Regina Kowalska, Lucyna Jaros, Barbara Zając; Halina Fudała, Krystyna Sierek, Grażyna Arkuszyńska, Wiesława Heleniak, Krystvna Krajewska, Krystyna Sącińska, Barbara Mazurek, Alfreda Duda, Krystyna Dec, Ewa Białkowska, Emilia Badek i Halina Piotrkowicz. Kierownictwo sekcji stanowią: Czesław Tądera, Wojciech Kaczmarek i Edward Zieliński.

1976 W sezonie 1975/76 I drużyna zajmuje trzecie miejsce w lidze okręgowej - grupa A, a II drużyna czwarte miejsce w lidze okręgowej - B. Dwa zespoły juniorskie grają w ligach juniorek. Odchodzi z klubu trener K. Frąckiewicz, a jego miejsce zajmuje Marian Ogłuszka. Rok 1976 pamiętny jest z reformy administracyjnej kraju podziału na 49 województw. Powstaje województwo piotrkowskie. Powstają nowe Federacje Sportu i nowe Związki Okręgowe.
W siatkówce powstaje nowy system rozgrywek w klasie okręgowej i juniorkach. PILICA trafiła na słabe zespoły Bełchatowa i Sulejowa i wywalczyła awans do rozgrywek o II ligę seniorek i Mistrzostw Polski juniorek i juniorek młodszych. Jednak żadna z drużyn nie osiąga sukcesów. Opiekunami sekcji z ramienia Zarządu klubu zostają: mgr Wacław Walczyk i Tadeusz Pawlak, a w skład kierownictwa sekcji wchodzą: Cezary Jankowski, Janusz Kluska i Longin Kryczka.

1977 W sekcji następuje kryzys, wynikający z braku silnej konkurencji i małej ilości zawodów mistrzowskich. Duża grupa zawodniczek przerywa treningi. Trener
M. Ogłuszka odmładza I drużynę, wprowadzając m. in.: Janinę Mordakę, Graźynę Kryczkę, Dorotę Krawczyk i Małgorzatę Rybak. Zostaje powołana WFS OZPS w Łodzi, która organizuje w sezonie 1977/78 ligę międzywojewódzką z zespołami z terenu dawnego województwa łódzkiego.
Drużyna PILICY zajmuje III miejsce w lidze międzywojewódzkiej, z prawem startu w rozgrywkach o II ligę, zajmując trzecie miejsce na sześć zespołów.

1978/79 W sezonie tym następuje stagnacja w I zespole, który zajmuje w rozgrywkach ligi międzywojewódzkiej IV miejsce. W 1978 r. drużyna juniorek znajduje się w pierwszej dziesiątce drużyn w Polsce. Pracę z I zespołem prowadzi mgr Leszek Zakrzewski, który jednak niebawem rezygnuje z prowadzeniu zespołu. W sezonie 1979/80 drużyna zostaje osłabiona odęjściem na studia Haliny Piotrkowicz i Barbary Kozar.
Juniorki PILICY pod kierunkiem M. Ogłuszki starują w finale Centralnej Spartakiady Młodzieży w Bydgoszczy zajmując VIII lokatę. Kontuzji nabawia się Grażyna Kryczka, która potem ciężko chora kończy karierę, a w krótkim czasie umiera.
Zarząd zatrudnia na okres próbny nowego szkoleniowca mgr W. Czwartka. Drużyna seniorek uczestniczy w łódzkiej grupie klasy międzywojewódzkiej, zajmując wśród ośmiu zespołów czwarte miejsce. Juniorki młodsze są jednak w 1978 r. ósmą drużyną w Polsce, a w 1979 r. również są ósme w Centralnej Spartakiadzie Młodzieży.

1979/80 Seniorki zajmują w rozgrywkach ligi międzywojewódzkiej piąte miejsce, a juniorki są drugie w rozgrywkach okręgowych.

1980/81 Seniorki wygrywają ligę międzywojewódzką i w barażach, w Częstochowie, o wejście do II Iigi zajmują wśród sześciu pretendentów czwarte miejsce. Juniorki również nie są w stanie awansować do finałów Centralnej Spartakiady Młodzieży.

1981/82 Decyzją PZPS, po reorganizacji rozgrywek, powstaje liga międzywojewódzka radomsko - kielecko - piotrkowska. Wyniki zarówno zespołu seniorek jak i juniorek są słabe. Jest to efekt rotacji szkoleniowców, ezęstych zmian organizacyjnych w szkołach średnich, zaniedbania w pracy z zapleczem, braku działaczy społecznych oraz pewnej specyfiki w pracy z dziewczętami, którą nie wszyscy wyczuwają i potrafią wykorzystać dla sportu. Ciągłość pracy z młodzieżą zapewnia PILICY jedynie Szkoła Podstawowa nr 12, która regularnie szkoli dziewczęta dla PILICY.

1983/84 Od maja 1983 r. pracę trenerską w klubie podejmuje mgr Kazimierz Bińczyk, który rozumie duszę „małych kobietek" najlepiej i ma talent pedagogiczny. Organizuje grupę 20 dziewcząt, głównie ze Szkoły Podstawowej nr 12 i rozpoczyna przygotowania do Okręgowej Spartakiady Młodzieży. Oprócz zespołu i wiary w sukces trenera, postępami dziewcząt interesują się rodzice, którzy stanowią kierownictwo sekcji.
Drużyna juniorek młodszych, wyselekcjonowana i trenowana przez K. Bińczyka zdobywa mistrzostwo swojej grupy rozgrywkowej, a po eliminacjach ósmą lokatę w finale Centralnej Spartakiady Młodzieży w Poznaniu (lipiec 1984), jako najmłodszy zespół startujący w finale.
Na bazie tej drużyny działa też zespół łódzkiej ligi okręgowej, w której nasz zespół zajmuje II miejsce i awansuje do ligi międzywojewódzkiej. Bazą dla tych zespołów jest szerokie szkolenie w trzech grupach młodzieżowych w szkołach podstawowych, które są utworzone z inicjatywy sekcji. Siatkówka żeńska jest atrakcyjną dla kibiców i bezpieczną dla młodzieży dyscypliną sportu, ma zapewnioną minimalną bazę szkoleniową w salach gimnastycznych szkół podstawowych oraz , opiekę wykwalifikowanych trenerów i instruktorów. Jest również niedroga w relacji do innych dyscyplin i to powoduje, że w klubie powstaje idea awansu do II ligi. Idea niestety niespełniona.

Stoją: G. Sinkiewicz, E. Wysmyk, K. brak danych, E. Czapnik, M. Falendarz, M. Malina, A. Wójciak, A. Borysławska. W pozycji siedzącej: J. Raczyńska, Ł. Witkowska, K. Bińczyk - trener, A. Jędrzejec, M. Wojciechowska, D. Dąbrowska
Stoją: G. Sinkiewicz, E. Wysmyk, K. brak danych, E. Czapnik, M. Falendarz, M. Malina, A. Wójciak, A. Borysławska.
W pozycji siedzącej: J. Raczyńska, Ł. Witkowska, K. Bińczyk - trener, A. Jędrzejec, M. Wojciechowska, Beata Dąbrowska


Piłkę odbiera E. Czapnik, asekuruje M. Malina
Piłkę odbiera E. Czapnik, asekuruje M. Malina
1. B. Piotrowicz, 2. A. Jędrzejec,3. M. Falendarz, 4. G. Sienkiewicz, 5. E. Czapnik,6. M. Wojciechowska, 7. E. Wysmyk, 8. Ł. Witkowska, 9. D. Kosiewska, 10. J. Raczyńska, 11. I. Sulmowska, 12D. Dąbrowska, 13. A. Wójciak, 14. A. Borysławska, 15. K. Świąder
1. B. Piotrowicz, 2. A. Jędrzejec,3. M. Falendarz, 4. G. Sienkiewicz, 5. E. Czapnik,6. M. Wojciechowska, 7. E. Wysmyk, 8. Ł. Witkowska, 9. D. Kosiewska, 10. J. Raczyńska, 11. I. Sulmowska, 12D. Dąbrowska, 13. A. Wójciak, 14. A. Borysławska, 15. K. Świąder

Atakuje M. Falendarz, E. Czapnik
Atakuje M. Falendarz, E. Czapnik

Sala Technikum Chemicznego - zespół piłki siatkowej - od lewej M. Falendarz, M. Malina, G. Sinkiewicz, A. Borysławska, M. Wojciechowska, D. Dąbrowska
Sala Technikum Chemicznego - zespół piłki siatkowej - od lewej M. Falendarz, M. Malina, G. Sinkiewicz, A. Borysławska, M. Wojciechowska, D. Dąbrowska

1985/86 Seniorki zajmują V miejsce w lidze międzywojewódzkiej, juniorki starsze są czwartą drużyną Makroregionu Centralnego, a juniorki młodsze w finale Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży zajmują 7 miejsce.

1986/87 Seniorki zajmują drugie miejsce w lidze międzywojewódzkiej i walczą, bez rezultatu, o II ligę w Warszawie. Juniorki starsze biorą udział w półfinałowych walkach Mistrzostw Polski w Lublinie.
PILICA jest bezkonkurencyjna w siatkówce żeńskiej szkolnej i klubowej we wszystkich kategoriach wiekowych w mieście. Mimo tych postępów niedosyt sukcesów jest większy niż cierpliwość i nakłady finansowe na tę sekcję.
Czołowymi siatkarkami tego okresu były: Ewa Wysmyk, Grażyna Sinkiewicz, Małgorzata Falendarz, Beata Dąbrowska, Dorota Dąbrowska, Małgorzata Malina, Iwona Sulmowska, Beata Witkowska, Agnieszka Jędrzejec, Teresa Piecho, Katarzyna Słomka, Agnieszka Trepke, Sylwia Pigłowska, Elżbieta Czapnik i Agnieszka Wójciak. Dwie ostatnie, E. Czapnik i A Wójciak są członkiniami kadry Polski i odchodzą do II ligowego STARTU w Łodzi.
! Silne kierownictwo sekcji stanowią Panowie: Witkowski, Bogusławski, Sulmowski i B. Pawłowski. Z ramienia Zarządu Klubu spraw sekcji pilnuje Grzegorz Rudny, dla którego siatkówka żeńska ma ciągle urok. Zajęcia z młodzieżą, oprócz mgr K. Bińczyka, prowadzą mgr Mieczysława Frączak, mgr Grzegorz Gołaszewski i mgr Krzysztof Włosek.

1988/89 Wyniki sekcji w tym sezonie były następujące:
- juniorki młodsze zdobyły III lokatę w Makroregionie,
- juniorki starsze zajęły V miejsce w Makroregionie Centralnym, - seniorki zdobyły V miejsce w lidze międzywojewódzkiej

1989/90 Mgr K. Bińczyk odchodzi na emeryturę, a jego miejsce zajmuje mgr Krzysztof Włosek. Sekcja odczuwa kłopoty finansowe okresu przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Odchodzą instruktorzy i kurczy się zaplecze szkoleniowe. Seniorki i juniorki młodsze nie robią postępów sportowych.

1990/91 Mgr Krzysztof Włosek jest już jedynym szkoleniowcem. Drużyna seniorek nie może oderwać się od V miejsca w lidze, a najzdolniejsze siatkarki emigrują do zespołów z większymi perspektywami.

1991/92 Widoczny jest brak zaplecza w szkołach. Szkolone są tylko zawodniczki, które pozostały z poprzednich sezonów. Juniorki są trzecie w Makroregionie, a seniorki zajmują stałe piąte miejsce w klasie międzywojewódzkiej.

1992/93 Ostatni rzut na taśmę sekcji siatkarskiej - drugie miejsce w lidze międzywojewódzkiej. Zdobyte prawo walki o II ligę nie zostaje jednak wykorzystane, gdyż trener nie widzi możliwości dalszego udziału zespołu seniorek i juniorek w rozgrywkach z powodu braków kadrowych.
Zarząd Klubu podejmuje trudną decyzję o nie zgłaszaniu sekcji piłki siatkowej do rozgrywek w sezonie 1993/94
Marzenia o II lidze w siatkówce żeńskiej nie zostały spełnione. Losy sekcji ułożyły się tak, że szkolono zawodniczki o różnym poziomie sportowym, które jednak kończyły karierę na ogół po ukończeniu szkoły średniej. Nieliczne grały w czasie studiów lub występowały w wyższych ligach.